پای پوش سنتی گیوه، گیوه پای پوش سنتی بروجن
در بروجن و استان چهار محال و بختیاری و مناطق کوهستانی زاگرس و گذرگاههای صعب العبور آن ها، در زمانی نه چندان دور، به دلیل کم بودن راههای ارتباطی ماشین رو، نوع معیشت مبتنی بر دامداری و کشاورزی و ضرورت تحرک فراوان در فصول سه گانه بهار و تابستان و پائیز(که فصلهای کار هستند)، (پاافزاری را می طلبد که سبک راحت مقاوم خنک و در عین حال ارزان باشد و خود عشایر، روستاییان و‌جوامع شهری و جوامع نیمه شهری با امکانات موجود در منطقه قادر به تولیدآن باشند. گیوه نوعی پای افزار است که رویه آن را از ریسمان و نخ پرگ یعنی ریسمانهای پنبهای بافته وزیر،یا ته آن را گاه از چرم و غالبا از لتهای بهم فشرده و درهم کشیده می‌سازند.
گیوه را باید یکی از جالبترین و ارزنده ترین صنایع دستی روستایی ایران دانست. این پوشش‌قدیمی که روزگاری بخصوص در فصل تابستان مورد استفاده فراوان قرار می‌گرفت.
در سالهای اخیر به سبب رواج کفش ماشینی و جایگزین شدن آن بجای پای افزارهای قدیمی در اکثر مناطق ایران رونق و اعتبار دیرین را از دست داده و صنعتگران شاغل نیز بعلت کمی درآمد و کاهش تقاضادر این رشته به مشاغل دیگر روی آورده‌اند ولی زیبائی و تنوع و‌طرحهای متعدد گیوه آنچنان است که هنوز هم دارای متقاضیان فراوانی بوده و از استقبال‌قابل توجهی در فصول بهار و تابستان برخوردار می باشد.